Peygamberler ne dediler?

Peygamberlerini bize göndermenin asıl amacı bize bir din göndermek veya bizi günahtan kurtarmak için değildi. “Peygamber kim ve geliş amacı nedir?” yazısına bakın. Onların asıl geliş amacı gelecek olan asıl Kurtarıcı Mesih hakkında peygamberlik etmektir. Şimdi ise detaylı olarak onların söylediklerine bakalım.

Hz. Adem

Rab Tanrı kendi suretine göre yaratan Adem’i iyilik yapan robot olarak değil, özgür iradeye sahip bir varlık olarak yarattı. Ama ne yazık ki kendisine eşi olarak verdiği Havva ile birlikte günaha düştü. Yani Şeytanın boyunduruğuna girdi. Bunun cezası olarak hem Adem soyuna hem de onları kandıran Şeytan’a da ceza verildi. “Seninle kadını, onun soyuyla senin soyunu birbirinize düşman edeceğim. Onun soyu senin başını ezecek, sen onun topuğuna saldıracaksın.” (Tevrat Yaratılış 3:15). Bu ayette dikkat etmemiz gereken çok önemli bir şeyden bahsediyor. ‘Kadının’ soyundan bahsetmektedir. Dünyanın birçok ülkesinde kendilerinin soy kitabında kadının isimi bile geçmezken nasıl olur da kadının soyu yazar! Bir de ‘başını ezecek’ derken çoğul değil tek kişiden bahsetmektedir. Rab Tanrı Şeytanı yargılarken kadından doğan birinin Şeytan’ın başını ezeceğinden insan soyu ilk günahını işler işlemez söyledi. Acaba gerçekten kadından doğan birisi yani erkek ve kadının cinsel ilişkisinden olmadan kadından doğan çocuk var mı? Her insan erkek kadının X-DNA ve Y-DNA’sının birleşimi ile dünyaya gelir. Ama bunun tek istisnası var. İsa Mesih. Bütün bunlar, Rab’bin peygamber aracılığıyla bildirdiği şu söz yerine gelsin diye oldu:  “İşte, kız gebe kalıp bir oğul doğuracak; adını İmmanuel koyacaklar.” İmmanuel, Tanrı bizimle demektir. Yusuf uyanınca Rab’bin meleğinin buyruğuna uydu ve Meryem’i eş olarak yanına aldı. Ama oğlunu doğuruncaya dek Yusuf ona dokunmadı. Doğan çocuğun adını İsa koydu. (İncil Matta 1:22-25)

 Hz. İbrahim

Nuh tufanından sonra çoğalan insan soyu tekrar büyük günaha düştü. O dönemde Rab Tanrı yeni imanlı neslini ortaya çıkarmak için Mezopotamya’dan İbrahim’i çağırıp bereketledi. Yalnız İbrahim’in soyu değil tüm ulus onun aracılığı ile kutsanacak diye. RAB Avram’a, “Ülkeni, akrabalarını, baba evini bırak, sana göstereceğim ülkeye git” dedi, “Seni büyük bir ulus yapacağım, seni kutsayacak, sana ün kazandıracağım, bereket kaynağı olacaksın. Yeryüzündeki bütün halklar senin aracılığınla kutsanacak.” (Tevrat Yaratılış 12:1, 3) Bu nasıl olur? Kadının soyundan doğacak Mesih yani tüm ulusun üzerinde egemen olan Şeytan’ın başını ezecek olan İbrahim’in soyundan gelecek demektir.

Hz. Yakup

İbrahim’in torunu olan Yakup ölmek üzere kendi oğullarından biri olan Yahuda’yı şöyle bereketledi. “Yahuda, kardeşlerin seni övecek, krallık asası Yahuda’nın elinden çıkmayacak, yönetim hep onun soyunda kalacak, uluslar onun sözünü dinleyecek. (Tevrat Yaratılış 49: 8, 10) Mesih’in Yahuda’nın soyundan geleceğini vaat etti.

Hz. Musa

 ‘Onlara kardeşleri arasından senin gibi bir peygamber çıkaracağım. Sözlerimi onun ağzından işiteceksiniz. Kendisine buyurduklarımın tümünü onlara bildirecek. (Tevrat Yasanın Tekrar 18:18)

Hz. Davut

Davut Tanrı’nın esini ile yazdığı Zebur’un birçok yerinde Mesih’le ilgili peygamberlik sözleri söyledi. Mesih’in ölümünden sonra dirileceğini ondan sonra Tanrı’nın sağında oturacağını tüm ulusları yargılayacağına dair peygamberlik sözleri söyledi. Alttaki ayet ise Mesih’in çarmıhta hangi acıları çekeceği ile ilgiliydi. Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.  Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar. Bütün kemiklerimi sayar oldum, gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar. Giysilerimi aralarında paylaşıyor, elbisem için kura çekiyorlar. (Zebur 22:15-18) Çarmıhta ölen kişinin dili Filistin toprağının sıcağından ve susuzluğundan damağına yapışacak kadar küçülüyorlarmış. Davut’un elleri ve ayakları hiçbir zaman delinmemiştir. O zaman Hz. Davut kimi gördü. İsa Mesih çarmıhta ölürken acımasız Roma askerleri O’nun giysilerini aralarında paylaşıyordu. Bu yazı Mesih gelmeden 1000 yıl önce yazıldı. Mesih gelince bu şekilde canını feda edecek Mesih’i görüp iman etsinler diye. Kafatası denilen yere vardıklarında İsa’yı, biri sağında öbürü solunda olmak üzere, iki suçluyla birlikte çarmıha gerdiler.  İsa, “Baba, onları bağışla” dedi. “Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar.” O’nun giysilerini aralarında paylaşmak için kura çektiler. (İncil Luka 23: 33,34)

Hz. Yeşaya

M.Ö 700 yıl önce İsrail oğulların Rabbe karşı işlediği itaatsizlik yüzünden Asur ve Babil tarafından kurdukları devletin yerle bir olacağını sonradan sürgün edileceği ile ilgili önceden peygamberlik etti. Ama yine de Rab İbrahim ve diğer peygamberlerin vaat ettiği gibi Mesih’in geleceğini çok detaylı şekilde açıkladı.

İnsanlarca hor görüldü, yapayalnız bırakıldı. Acılar adamıydı, hastalığı yakından tanıdı. İnsanların yüz çevirdiği biri gibi hor görüldü, Ona değer vermedik.  Aslında hastalıklarımızı o üstlendi, acılarımızı o yüklendi. Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını, vurulup ezildiğini sandık. Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti. Esenliğimiz için gerekli olan ceza Ona verildi. Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk. Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık, her birimiz kendi yoluna döndü. Yine de RAB hepimizin cezasını ona yükledi. (Yeşaya 53: 3-12) Yahudi dininin yetkililerini İsa Mesih’i çarmıha gerdirmenin en büyük nedeni Allah’a şirk koşmasıydı. Bu yüzden çarmıh cezasını çeken İsa’nın Allah tarafından cezalandırıldığını düşünüyorlardı. Hz. Yeşaya bu olay meydana gelmeden 700 yıl önce asıl sebebin Allah’a şirk koşulması değil bizim suçlarımızın bağışlanması amacıyla ölen kurban olarak acı çektiğini söyledi.

İsa’yla birlikte, biri sağında öbürü solunda olmak üzere iki haydut da çarmıha gerildi. Oradan geçenler başlarını sallayıp İsa’ya sövüyor, “Hani sen tapınağı yıkıp üç günde yeniden kuracaktın? Haydi, kurtar kendini! Tanrı’nın Oğlu’ysan çarmıhtan in!” diyorlardı. Başkâhinler, din bilginleri ve ileri gelenler de aynı şekilde O’nunla alay ederek, “Başkalarını kurtardı, kendini kurtaramıyor” diyorlardı. “İsrail’in Kralı imiş! Şimdi çarmıhtan aşağı insin de O’na iman edelim. Tanrı’ya güveniyordu; Tanrı O’nu seviyorsa, kurtarsın bakalım! Çünkü, ‘Ben Tanrı’nın Oğlu’yum’ demişti.” İsa’yla birlikte çarmıha gerilen haydutlar da O’na aynı şekilde hakaret ettiler. (İncil Matta 27:38-44)

 Hz. Mika

Hz. Yeşaya ile aynı zamanında yaşayan Hz. Mika ise Mesih’in hangi semtte doğacağını Mesih’in kökeninin ise zamanın başlangıcına dayandığını söyledi. Ama sen, ey Beytlehem Efrata, Yahuda boyları arasında önemsiz olduğun halde, İsrail’i benim adıma yönetecek olan senden çıkacak. Onun kökeni öncesizliğe, zamanın başlangıcına dayanır. (Mika 5:2) Mesih mucizeli bir şekilde Beytleyem’de doğdu. O günlerde Sezar Avgustus bütün Roma dünyasında bir nüfus sayımının yapılması için buyruk çıkardı. Bu ilk sayım, Kirinius’un Suriye valiliği zamanında yapıldı. Herkes yazılmak için kendi kentine gitti. Böylece Yusuf da, Davut’un soyundan ve torunlarından olduğu için Celile’nin Nasıra Kenti’nden Yahudiye bölgesine, Davut’un kenti Beytlehem’e gitti. Orada, hamile olan nişanlısı Meryem’le birlikte yazılacaktı. Onlar oradayken, Meryem’in doğurma vakti geldi ve ilk oğlunu doğurdu. (İncil Luka 1: 1-6) Roma tarihinde ilk defa sayım oluyordu. Böylece Peygamber Mika’nın 700 yıl önce söyledikleri gerçekleşti.

Vaftizci Yahya

İsa Mesih Vaftizci Yahya ile ilgili çok önemli şeyler söyledi. Vaftizci Yahya’nın ortaya çıktığı günden bu yana Göklerin Egemenliği zorlanıyor, zorlu kişiler onu ele geçirmeye çalışıyor. Yahya’ya dek bütün peygamberlerle Kutsal Yasa, olacakları önceden bildirdiler. (Matta 11:12, 13) Neden İsa Yahya’ya kadar olacakları peygamberlerin önceden bildirdiğini söyledi? Daha sonra yok mu? Mesih’in gelişi ile birlikte peygamberlerin çağı sona eriyor. Ondan sonra Kutsal Ruh’un çağı başlıyor. Mesih’in aldığı bedeni günah sunusu olarak sunması ile birlikte O’na iman eden herkesin üzerine Tanrı’nın Ruhu gelmeye başladı. Böylece artık peygamberlerin çağı sonra eriyor yerine Tanrı’nın Lütuf çağı başlıyor. Dolaysı ile İsa Mesih’in söylediklerine göre son olarak yüz yüze Mesih’e bakarak peygamberlik eden Vaftizci Yahya son peygamber oluyor. Yazının başında söylediğim gibi peygamberin geliş amacı bir din ortaya çıkarmak veya insan soyunu kurtarmak değil gerçek Kurtarıcı olan Mesih’e tanıklık etmektir.  Yahya ertesi gün İsa’nın kendisine doğru geldiğini görünce şöyle dedi: “İşte, dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu!  Kendisi için, ‘Benden sonra biri geliyor, O benden üstündür. Çünkü O benden önce vardı’ dediğim kişi işte budur.  Ben O’nu tanımıyordum. Ama suyla vaftiz etmek için beni gönderen, ‘Ruh’un kimin üzerine inip durduğunu görürsen, Kutsal Ruh’la vaftiz eden O’dur’ dedi. Ben de gördüm ve ‘Tanrı’nın Oğlu budur’ diye tanıklık ettim.” (İncil Yuhanna 1:29, 33, 34)